سیستم اطلاعات زمین (LIS) ابزاری است برای تصمیم گیری های قانونی، مدیریتی و اقتصادی و کمکی است برای برنامه ریزی و توسعه که از یک سو شامل یک پایگاه داده های حاوی اطلاعات فیزیکی، فضایی، زمین مرجع برای یک ناحیه مشخص و تعریف شده است و از سوی دیگر روال ها و فن های جمع آوری، بهنگام کردن، پردازش و توزیع قانونمند داده ها را در برمی گیرد. مبنای سیستم اطلاعات زمین وجود یک سیستم همگن مرجع فضایی است که کار ارتباط داده ها را در درون سیستم با دیگر داده های مربوط به زمین آسان تر می کند. زمین به همراه ساختمان ها و عمارت مربوط به آن از مهم ترین دارایی های مالی در هر کشوری هستند. هر سرمایه گذاری به طریقی به زمین و دارایی وابسته است. بدون زمین هیچ کارگاه یا کارخانه ای نمی تواند ساخته شود، هیچ جاده یا راه آهنی بنا شود، هیچ مدرسه ای یا بیمارستانی وجود نخواهد داشت، و هیچ ساختمان دولتی یا خصوصی نمی تواند وجود داشته باشد. بدون امنیت سند زمین و ساختمان ها، فراهم کردن پشتوانه های سرمایه گذاری دشوار است.
معمولترین شکل LIS کاداستر است که شکل واحدی ندارد.
LIS به سهولت در اصلاحات زمین روستایی، بهبود توسعه زیر ساختارها و برنامه ریزی شهری و حمایت از پایش محیط زیستی کمک می کند. در هر دو دیدگاه دولت مرکزی و محلی چنین سیستم هایی به حفاظت از زمین های متعلق به انجمن های محلی (که ممکن است اطلاعات ضعیفی در مورد دارایی ملکی یا زمین تحت مسئولیت آنها داشته باشند) و استان (که ملک اصلی است ولی مدیریت زمین ها و ساختمانهای آن به ندرت بهینه است) کمک می کند.
سه توصیف کلیدی از زمین که هر کشوری باید آن را مدیریت کند عبارتند از: مالکیت، ارزش و کاربری
