نقشه برداری ساختمان
اولین پروژه نقشه برداری ساختمان را می توان به مصریان باستان نسبت داد که ۲۷۰۰ سال پیش از میلاد مسیح هرم بزرگ جیزه را ساختند. کاوش های مجدد در استون هنج نیز این واقعیت را آشکار ساخت که این بنای تاریخی ۲۵۰۰ سال پیش از میلاد مسیح تحت نظارت مستقیم نقشه برداران ماقبل تاریخ و با استفاده از هندسه میخ و طناب ساخته شده است. با وجود توجه ویژه انسانها به نقشه برداری ساختمان در طول تاریخ، این رشته نخستین بار در دهه ۱۹۷۰ به عنوان یک حرفه مستقل در انگلستان توسط گروه متخصص General Practice Surveyors مطرح شد. در حال حاضر در استرالیا، استخدام نقشه برداران در تمام سطوح صنعت ساخت و ساز برای کاهش ریسک و محدودیت های اجتناب ناپذیر آن بسیار متداول است.
نقشه برداری ساختمان در واقع روش جمعآوری نقاط مرجع برای ساختن سازههای ساختمانی است. نقشه برداران زمینی معمولاً نقاط مرجع مورد نیاز خود را در یک سیستم مختصات ژئودتیک اندازه گیری میکنند. هرچند که برای پروژه های ساختمان سازی به سیستم مختصات مناسبتری نیاز است و به همین دلیل نقشه بردار ساختمان، داده های اندازه گیری شده خود را از سیستم مختصات ژئودتیک به یک سیستم مختصات محلی قابل استفاده برای پروژه انتقال می دهد. علاوه بر انتخاب سیستم مختصات، تجهیزاتی که برای انجام نقشه برداری به کار میروند بسیار حائز اهمیت هستند. تئودولیت ها و دوربین های ترازیابی از جمله تجهیزاتی هستند که برای اندازه گیری دقیق زوایا، فواصل افقی، فواصل قائم و فواصل شیبدار در پروژه های نقشه برداری ساختمان به کار می روند. هرچند که امروزه با اختراع کامپیوترها، تجهیزاتی همچون EDM ها، توتال استیشن ها، لیزر اسکنرها و گیرنده های GPS میتوانند روش های سنتی نقشه برداری را تکمیل کنند.
یک نقشه بردار ساختمان در مراحل مختلفی همچون طراحی، نگهداری، تعمیر، نوسازی و مرمت ساختمانها میتواند مشارکت داشته باشد. علاوه بر این، نقشه برداران ساختمان با عضویت در نظام مهندسی و دریافت حق امضا به عنوان ناظر فنی در پروژه ساخت و ساز فعالیت میکنند. مشتریان نقشه بردارن ساختمان را معمولاً سازمانهای دولتی و بخشهای خصوصی تشکیل می دهند که می توانند به صورت تنگاتنگ در کنار معماران، طراحان و مالکان به انجام فعالیت بپردازند.
