درخصوص ترو ارتوفتوموزائیک
۱- پوشش طولی و عرضی باید بالای ۶۰ درصد باشد تا نواحی پنهان کاهش چشمگیر داشته باشد. ایده ال پوشش طولی و عرضی ۸۰ است. راه حل بهتر پرواز از دو طرف کراس با پوشش طولی ۸۰ یا حتی ۹۰ با پوشش عرضی ۳۰ است.
۲- بهتر است با لنز تله و در ارتفاع بالاتر (میدان دید باریک) کار شود تا نواحی پنهان کمتر شود و کیفیت ارتوفتو بالاتر رود.
۳- بعد از حل و فصل نواحی پنهان، مشکل اساسی ساخت تروارتوفتو، تضاریص نیمرخها مانند لبه ساختمانها است که ناشی از نویز dsm، کمبود تراکم ان (هر پیکسل تصویر ارتوفتو یک ارتفاع) و خطای مثلث بندی هوایی است. لذا ابر نقاط لیدار هوایی قاعدتا باید کیفیت بهتر dsm و لذا کیفیت بهتر ارتوفتو بدهد.
۴- اصولا با توجه به فناوریهای موجود و مساله هزینه و زمان، تولید تروارتوفتو به کارفرماها توصیه نمیگردد و در اجرا امری غیرمنطقی است! زیرا دستیابی به تروارتوفتو با کیفیت بعد از عملیات تبدیل و ترسیم میسر است و وقتی نقشه تبدیل شده در دست باشد الزام نیاز به تصویر تروارتو با انطباق کامل به نقشه مرتفع میشود. لذا بهتر است ترکیب (نقشه سه بعدی + ارتوفتومعمولی dtm ortho) بجای تروارتوفتو تحویل کارفرما شود زیرا هم ارزانتر، سریعتر و هم کاربردی تر و باکیفیت تر است!
۵- برای ساخت تروارتوفتو با کیفیت در عمل نیاز به نرم افزارها با الگوریتمهای توسعه یافته تری است. مثلا بخش بندی تصاویر، فیدرینگ لبه ها، برش تصاویر از لبه های دور از نیمرخها، توجه به بردار نرمال سطح در انتخاب سگمنت تصویر و …
۶- در نهایت باید گفت مساله امروزه تروارتوفتو نیست و ایجاد مدل سه بعدی بافت دار است که تولید ان شرایط ویژه تصویربرداری وپردازشی را میطلبد.
نوشته دکتر محمد سعادت سرشت
