تعیین مدار و روش های آن
تعیین مدار به معنی تعیین وضعیت یک ماهواره در فضا است. با توجه به قوانین حاکم بر گردش ماهواره به دور زمین که حاکی از بیضی‌شکل بودن مسیر چرخش ماهواره در هر لحظه است مشخص شدن شش پارامتر به معنی معلوم بودن وضعیت یک ماهواره در فضا می‌شود. در تمامی مأموریت‌های فضایی تعیین مدار ماهواره یکی از مهم‌ترین بخش‌هاست.
برای شناسایی مدار قطعاً یکی از مهم‌ترین بخش‌ها شناخت دینامیک مدار ماهواره است. روش‌های مختلفی برای این کار وجود دارد که متناسب با هدف ممکن است از هر کدام استفاده شود. دینامیک مدار ماهواره شامل دو بخش انتقالی و دورانی است.
پایش آنی ماهواره‌های ارتفاع پایین شامل تعیین بردار وضعیت، حفظ و توجیه ماهواره در مدار مورد نظر و مدیریت سامانه‌ی پیشرانه است؛ به‌عبارت‌دیگر برای پایش مداری، از یک‌سو باید بردار وضعیت در هرلحظه معلوم شود و از سوی دیگر در زمان آتی نیز پیش‌بینی پذیر باشد.
پس از ورود سیستم‌های نوین در اندازه‌گیری و تعقیب ماهواره‌های زمین مدار، فرآیند تعیین مدار دستخوش تغییرات اساسی شده و این ایده مطرح شد که چگونه می‌توان به کمک مشاهده‌های مستقل از هر مدل نیرو به موقعیت مداری دسترسی پیدا کرد. این نگرش نو سبب ایجاد شاخه‌ی جدیدی در تعیین مدار شد که تعیین مدار کینماتیک نام گرفت و بدین معناست که مسیر ماهواره بدون در نظر گرفتن مدل‌های نیرو تنها به کمک مشاهدات تعیین شود.
روش هیبریدی (دوگانه) به کمک ویژگی دو دسته روش کینماتیک و دینامیکی، نقاط ضعف این دو دسته روش را بهبود می‌بخشد و روش سومی با ویژگی‌های منحصر به فرد حاصل می‌شود.
