در مقاله قبل به تعریف سنجش از دور و المان های اساسی آن پرداختیم. در این مقاله به تعریف سکو، یکی از المان های سنجش از دور خواهیم پرداخت. به زبان ساده سکو وسیله ای است که سنجنده بر روی آن سوار می شود تا تصاویر و یا داده ها را اخذ نماید. همان طور که در مقاله قبل ذکر شد هدف سنجش از دور اخذ اطلاعات از عوارض و اشیای سطح زمین است.
سکوهای مورد استفاده در سنجش از دور معمولاً روی یا نزدیک سطح زمین (سکوهای زمینی)، در جو زمین (سکوهای هوایی) و خارج از جو زمین (سکوهای فضایی) قرار می گیرند. نکته حائز اهمیت این است که بعد از ابداع بالن های حرارتی و هواپیما عملاً امکان اخذ تصاویر هوایی برنامه ریزی شده و قائم از سطح زمین امکان پذیر شد. در سال ۱۹۵۷ یک اتفاق بزرگ در زمینه مشاهدات زمین رخ داد و آن پرتاب اولین ماهواره (Sputnik) توسط اتحاد جماهیر شوروی بود.
از دیدگاه علم نجوم، ماهواره یک جسم سماوی است که حول یک سیاره یا یک جسم سماوی دیگر در حال دوران است. در این صورت ماه به عنوان یک ماهواره در نظر گرفته می شود. به طور کلی می توان ماه را به عنوان یک ماهواره طبیعی و ماهواره های ساخت دست بشر را ماهواره های مصنوعی نامید.
بر اساس توضیحات داده شده، ماهواره های سنجش از دوری سکوی حمل سنجنده در خارج از جو هستند. استفاده از ماهواره ها این اجازه را به بشر می دهد تا بتواند از مناطق مختلف سطح زمین نظیر اقیانوس ها و … داده و تصویر برای کاربردهای مختلف اخذ نماید. به عنوان مثال می توان از تصاویر سنجش از دور برای شناسایی لکه های نفتی اقیانوس ها یا دریاها استفاده نمود. در این مثال خاص با توانایی اخذ داده به صورت سری زمانی از سنجنده ها و تفسیر عامل خبره می توان به هدف مد نظر رسید.
منبع: سایت esa
