ژئوماتیکمصاحبه آپسیس

مصاحبه آپسیس با مهندس عباس عابدینی

عباس عابدینی,نقشه برداری
آموزش نقشه برداری آپسیس

مصاحبه آپسیس با مهندس عباس عابدینی عضو هیئت علمی دانشکده نقشه برداری و اطلاعات مکانی دانشگاه تهران

  1. خودتون را معرفی می فرمایید؟

ضمن تشکر از مجموعه دوستان آپسیس که در زمینه ارتقاء و معرفی رشته مهندسی نقشه برداری و ژئوماتیک فعالیت می نمایید، امیدوارم که فعالیت های شما سبب معرفی بیشتر این رشته در داخل کشور و انعکاس فعالیت های علمی و پژوهشی دانشگاه ها و موسسات علمی، پژوهشی و صنعتی در خارج از کشور باشه و در این راه موفق باشید.

با این مقدمه بنده عباس عابدینی هستم عضو هیئت علمی دانشکده نقشه برداری و اطلاعات مکانی پردیس دانشکده های فنی دانشگاه تهران. ورودی سال ۱۳۶۸ دانشکده فنی با سهمیه منطقه ۱ هستم. بنده به واسطه اینکه ساکن تهران بودم دوران دبیرستانم رو در دبیرستان شهید باهنر امروز در منطقه ۱۲ گذروندم.

  1. چرا رشته نقشه برداری را انتخاب نمودید؟ آیا این انتخاب با داشتن دید قبلی بوده است؟

      در سال ۱۳۶۸ ما فقط می تونستیم ۱۴ رشته انتخاب کنیم و بعد از اون یعنی سال ۱۳۶۹ سیاست سازمان سنجش تغییر کرد و تعداد  انتخاب ها به ۱۰۰ رسید ولی من چون دیپلمم رو سال ۱۳۶۸ گرفتم و کنکورم هم همون سال بود محدودیت انتخاب دانشگاه رو داشتیم و اون زمان چون به رشته عمران علاقه داشتم تمام مهندسی های عمران شهر تهران رو انتخاب کردم و در دفترچه انتخاب رشته دانشگاه تهران و دانشگاه خواجه نصیر دو رشته بود یعنی مهندسی عمران نفشه برداری و مهندسی عمران عمران و در بعضی دانشگاه ها مهندسی عمران آب هم وجود داشت در واقع سه گرایش عمران رو داشتیم و من اولین انتخابم دو رشته عمران عمران و عمران نقشه برداری دانشگاه تهران بود و سرانجام من در دومین انتخابم که همین رشته نقشه برداری دانشگاه تهران بود پذیرفته شدم. در اوایل ما شناخت کافی از این رشته نداشتیم و رشته نقشه برداری در سال ۱۳۶۷ در دانشگاه تهران ایجاد شده بود و رشته نوپایی محسوب میشد و ما ورودی سال دوم این رشته بودیم. کم کم بعد از گذورندن دروس پایه داشتیم وارد دروس تخصصی میشدیم و یادم هست که درس عملیات نقشه برداری ۱ و ۲ رو در آزمایشگاه دانشکده عمران در همین امیرآباد گذروندیم و دستگاه های فتوگرامتری هم همونجا قرار داشت. در اون زمان اساتید مرتبط با نقشه برداری خیلی کم بودن. خاطرم هست که فرد خاصی وجود نداشت که در اون زمان دکتری گرفته باشه، مثلا اینکه در گرایش ژئودزی یا فتوگرامتری دکتری داشته باشن. اساتید ما اکثرا یا فوق لیسانس داشتن یا دکتری غیر نقشه برداری. به هر تقدیر دوره کارشناسی ما با همین محدودیت ها طی شد و اساتید خیلی خوبی داشتیم. آقای مهندس تاج فیروز بودن که عملیات هیدروگرافی رو با ایشون داشتیم و جزء خاطرات خوب من بود. ترم آخر بودیم که یکی از همکلاسیام گفتن آقایی هستن به نام آقای دکتر عزیزی که از انگلیس اومدن و در جلسه ای که با ریاست دانشگاه مطرح شد ایشون به دانشگاه تهران دعوت شدن و عضو هیئت علمی گشتن و فتوگرامتری۴ رو در سال آخر کارشناسی با ایشون گذروندیم و فارغ التحصیل شدیم. بعد از این سال ها با تحصیلاتی که دوستان در خارج از کشور و داخل کشور گذروندن این رشته کم کم توسعه پیدا کرد و وضعیت روز به روز بهتر شد.

  1. از سوابق و مسئولیت های اجرایی خود می فرمایید؟

در زمانی که ما لیسانس گرفتیم دانشگاه خواجه نصیر فقط دو نفر رو برای ارشد ژئودزی میگرفت و محدودیت زیادی برای ادامه تحصیل داشتیم. از اون زمان به بعد من وارد جهاد دانشگاهی شدم و مسئول شاخه نقشه برداری جهاد دانشگاهی دانشگاه تهران شدم و پروژه های متعددی رو در بخش صنعتی شروع کردم و هم زمان با گروه نقشه برداری دانشگاه هم ارتباط داشتم و بعد بخاطر مشکلات انتقال گروه نقشه برداری از پردیس مرکزی در خیابان انقلاب به امیرآباد، رئیس وقت دانشکده و رئیس وقت گروه نقشه برداری از من خواستن که از جهاد دانشگاهی به دانشکده فنی برگردم و از سال ۷۷ وارد گروه مهندسی نقشه برداری به طور رسمی شدم و در سمت معاونت اداری مالی گروه چند سالی رو مشغول شدم و ۵ سال هم به طور همزمان مسئول اردوی کارورزی بودم. با اینکه در سال ۷۸ بورسیه تحصیلی از آلمان رو داشتم به علت مشکلات گروه نقشه برداری در دانشکده موندم و در سال ۸۳ در دانشگاه اشتوتگارت آلمان ادامه تحصیل دادم و سال ۸۶ به ایران بازگشتم و فوق لیسانسم رو در رشته فتوگرامتری و ژئوانفورماتیک گرقتم و تزم رو در زمینه Image Registration انجام دادم و در سال ۸۷ مشغول به تدریس شدم و دوباره برای دکتری به آلمان عزیمت کردم. در مورد سوابق اجرایی در همون جهاد دانشگاهی پروژه های مختلفی را در زمینه های  نقشه برداری زمینی، طراحی شهری و آماده سازی در نقاط مختلف کشور انجام دادم و در زمینه پروژه های هیدروگرافی چندین پروژه را با مراکز دولتی و غیر دولتی و مراکز نظامی انجام دادم. در پروژه های پژوهشی بعدی اولین نقش برجسته فتوگرامتری Close Range رو با همکاری دکتر عزیزی، دکتر صمدزادگان و دکتر شریفی از کتیبه چشمه علی شهرری تهیه کردیم که در زمان خودش اولین کار استاندارد بود. همزمان در سال ۷۸ به عنوان کارشناس مطالعات مسیر از طرف دانشگاه تهران عضو کمیسیون تصویب پروژه های راه های کشور شدم تا سال ۸۴ من حدود ۷ سال با وزارت راه ارتباط کارشناسی داشتم و بالای ۲۰۰ پروژه ملی رو بررسی کردم و حدود ۲۵ پروژه رو برای وزارت راه در دانشگاه تهران بررسی نمودیم. بعد از این تجارب اجرایی که از آلمان برگشتم تدریسم رو در زمینه نقشه برداری و راه سازی شروع کردم.

  1. عوامل موثر در موفقیت شما چه بوده؟

وقتی وارد حیطه کاری در مهندسی شدم تجارب خوبی رو کسب کردم و بنظرم تجربه پروژه های مطالعاتی و اجرایی که داشتم باعث شد که نگرش من نسبت به نیاز امروز جامعه بازتر بشه و این مساله در موفقیت من بسیار موثر بوده. البته تجربه هایی که در دانشگاه آلمان در زمینه روش تحقیق بدست آوردم هم بسیار تاثیرگذار بود.

  1. چرا گرایش هیدروگرافی در مقطع دکتری در ایران وجود ندارد؟آیا تا همان مقطع کارشناسی ارشد کافی است؟

بنظر من قبل از اینکه به دکتری هیدروگرافی بپردازیم بهتره که به کارشناسی ارشد هیدروگرافی بیشتر پرداخته بشه و سطح اون رو قوی تر کنیم ولی این به این معنی نیست که از دکتری هیدروگرافی غافل بشیم.

  1. با توجه به سابقه تدریس شما در دانشگاه ضعف عمده دانشجویان نقشه برداری رو در چه چیزی میبینید؟ یک دانشجوی مقطع لیسانس بیشتر روی چه مباحثی باید تکیه کنه؟

بنظر من بیشتر ضعف به دانشجوها برنمیگرده، بیشتر ضعف برمیگرده به سرفصل های درسی. به اعتقاد من باید به این موضوع یعنی برنامه های درسی که در دانشگاه ها تدریس میشه بیشتر پرداخته شه. یادم هست یکبار یک تست کارشناسی ارشد طراحی کرده بودم در مورد مفهوم شیب عرضی در قوس و بعد آقای دکتر شریفی گفتن که بسیاری از  دانشگاه ها نوشتن که ما این رو اصلا نخوندیم در حالی که این یک موضوع ساده در نقشه برداری مسیر هست و چیز خاصی نبوده. وقتی چنین اعتراضاتی مشاهده میشه معلوم میشه که چقدر سطح تراز دانشگاه ها متفاوته و بعدا با این رویه ما چه چیزی به جامعه مهندسی کشور ارائه خواهیم داد؟!یک اپراتور یا یک مهندس؟ مساله بعدی که یکی از مشکلات دانشجویان نقشه برداری هست انگیزه است. این انگیزه رو باید در دو جهت بالا ببریم یکی اینکه محتوای برنامه های درسی مون رو کاربردی تر کنیم که وقتی دانشجویان فارغ التحصیل میشن احساس خوبی داشته باشن که میتونن در جامعه مهندسی کشور به خوبی حضور پیدا کنن و نقش مفیدی داشته باشن. دوم اینکه رشته نقشه برداری تا به امروز جایگاه خودش رو در جامعه مهندسی کشور و سازمان های زیربنایی پیدا نکرده حتی در سازمان های خاصی مثل شهرداری ها. رشته نقشه برداری مهمترین جایگاهش رو  باید در سازمان برنامه ریزی و مدیریت کشور بدست بیاره و این همت مسئولین سازمان نقشه برداری کشور رو می طلبه که از حقوق صنف مهندسین نقشه برداری دفاع کنن و ارگان های ذی ربط مثل سازمان نظام مهندسی بخش نقشه برداری، سازمان های غیردولتی مثل جامعه مهندسان نقشه بردار و انجمن مهندسی نقشه برداری و ژئوماتیک به سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور فشار بیارن که ضعف امروز که در مهندسین مشاور هست و اون عدم حضور مهندسین نقشه بردار به عنوان یکی از بخش اصلی در ساختار مهندسین مشاور می باشد رفع شه. مطلب بعدی برمیگرده به نقش مهندسین نقشه برداری و جایگاهشون در سازمان نظام مهندسی کشور. الان اقداماتی در حال بررسی هست که امیدوارم به نتیجه برسه که مبحث خاصی رو دارن تنظیم میکنن تحت عنوان مبحث ۲۳ در مقررات ملی ساختمان که مربوط به رشته نقشه برداری میشه. اگر به این موضوع پرداخته بشه شاید نقشه راهی باشه برای ایفای نقش بیشتر نقشه برداران بیش از نقش کنونی.

  1. بزرگترین آرزوی علمی شما که از شنیدن خبر محقق شدن آن خوشحال میشوید چیست؟

همیشه موفقیت دانشجویان و همکاران باعث خوشحالی من بوده که سبب رشد و تقویت رشته ما بشه.

  1. نظر شما در مورد ضرورت تحصیل دانشجویان در خارج از کشور چیست؟

با توجه به اینکه سطح دانشجویان ارشد در دانشگاه های دولتی ما مخصوصا دانشگاه تهران سطح خوبی هست الان شاید ضرورتی نبینم ولی تجربه تحصیل در خارج از کشور میتونه تجربه خوبی باشه.

  1. ارتباط دانشگاه ها و شرکت ها و سازمان های فعال در زمینه نقشه برداری را چگونه ارزیابی مینمایید؟

فکر میکنم ارتباط دانشگاه با جامعه نقشه برداری ارتباط خوبی بوده و دانشگاه تونسته محصولات تحقیقاتی و پژوهشی خود رو به صنعت ارائه کنه. در فتوگرامتری  تولید دستگاه های فتوگرامتری رقومی، در زمینه تولید پهبادها که امروز بسیار مرسوم شده، در زمینه تولید داده های انبوه و ابر نقاط تونستیم فعالیت های خوبی رو انجام بدیم. اگر ما نیروی کارشناس خوبی رو تربیت کنیم در آینده میتونیم نقش بسیار مفیدی از نقشه برداری در صنعت رو ارائه بدیم.

  1. جایگاه ایران در زمینه مقالات ژئوماتیک را چگونه ارزیابی میکنید؟

رشد سریع ما در زمینه تحصیلات تکمیلی جایگاه ما رو بسیار برجسته کرده و ما در پردیس دانشکده های فنی تونستیم در سطح مقالات خارجی و داخلی و پژوهش از اعتبار بالایی برخوردار باشیم. خوشبختانه در حال حاضر دو ژورنال علمی پژوهشی و علمی ترویجی داریم و در حال ارتقای این موضوع هستیم. ولی لازم هست که بیشتر به کیفیت مقالات پرداخته شه و مقالات به شکلی ارائه شود که در صنعت کاربرد داشته باشه و مشکلی از این دست را حل نماید.

  1. با توجه به شرایط و امکانات کنونی کشور ضرورت تحصیل در گرایش ژئودزی و هیدروگرافی چیست؟

گرایش ژئودزی و گرایش هیدروگرافی هر دو برای کشور بسیار ضروری هستن. ما کشور پهناوری داریم و با توجه به تحولات اخیری که در رشته ژئودزی در دنیا بوجود آمده، مانند سیستم تعیین موقعیت ماهواره ای، سیستم های راداری، سیستم های گراویمتری ماهواره ای (که ما در حال حرکت با همین آهنگ تغییرات هستیم)، جای کار زیادی در این زمینه در کشور ما وجود داره. مثلا در مقوله GPS کار اساسی ای انجام نشده مثل سیستم Navigation  خودرو که در سطح کشور ما خیلی مرسوم نشده. ما هنوز از GPS به شکل مناسب استفاده نکرده ایم و جای کار بسیاری وجود داره مثلا در مباحث ردیابی. در مقوله تحقیقات و  مسائل کلان کشوری هم مثل مطالعات زلزله و سیل، ژئودزی میتونه بسیار موثر باشه ولی هنوز کار زیادی در ایران صورت نگرفته. در بخش صنعتی هم همینطور.

در زمینه هیدروگرافی ما در ایران در شمال و جنوب مرز آبی وسیعی داریم که علاوه بر خدمات به این قسمت میتونه پل ارتباطی خوبی با مهندسی سواحل باشه که در این زمینه هم جای کار زیادی وجود داره.

  1. جدیدترین مقاله شما با چه موضوعی و با همکاری چه کسانی به زودی به چاپ خواهد رسید؟

در حال در زمینه تغییرات هیدرولوژیکی کار میکنم که با تکنیکی خاص بتونم تغییرات چگالی سطح رو برآورد کنم.

  1. اگر دوباره به گذشته باز می گشتید آیا رشته نقشه برداری را انتخاب می نمودید؟

من همیشه به دانشجوهای جدید الورود میگم که این واقعا مهم نیست که چه رشته ای رو میخونیم. مهم اینه که تو هر رشته ای که هستیم بتونیم یک مهندس خوب بشیم و بتونیم نیازهای جامعه مهندسی رو برطرف کنیم. همه رشته ها از اهمیت و وزن خاص خودشون برخوردار هستن و مهم اینه که فردی که فارغ التحصیل میشه کارشناس خبره اون رشته باشه.

من سه جمله دارم که همیشه به دانشجویانم میگم:

مهندس باید ذوالفنون باشه یعنی بتونه با افزارهای مختلف کارهای مختلف رو انجام بده و خودش رو به روش های خاص محدود نکنه.

مهندس باید کلی نگر باشه.

مهندس باید دید مینیاتوری داشته باشه و در کنار کلی نگری به جزئیات هم دقت کنه.

۳ دیدگاه

پاسخ دادن به صدیقه خصالی لغو پاسخ